Kategoria: Podopieczni

Od 6 roku życia choruję na cukrzyce typu I, jestem osoba niepełnosprawną od urodzenia ze znacznym stopniem niepełnosprawności, ukończyłam Szkołę Specjalną w Ostrowie Wielkopolskim a obecnie uczestniczę w zajęciach terapeutycznych w Warsztacie Terapii Zajęciowej. Ze względu na moje schorzenie wymagam stałej opieki drugiej osoby, wielokrotnie w ciągu dnia sama lub rodzice kontrolują poziom cukru we krwi, od pewnego czasu używam LIBRA-SENSOR, którego koszt miesięczny wynosi ok. 500,00 zł. Jestem pod stałą kontrolą lekarzy specjalistów, a pieniądze przekazane na moje subkonto umożliwią mi dalszej funkcjonowanie w życiu codziennym.

Jestem osobą ze schorzeniem neurologicznym i niedowidzeniem po przebytym we wczesnym dzieciństwie wodogłowiu. Edukację szkolną miałem częściowo w domu oraz w Szkole dla Dzieci Niewidomych w Laskach k/Warszawy. Uczęszczałem na zajęcia terapeutyczne prowadzone przez WTZ  w Ostrowie Wielkopolskim ale zostałem wykluczony społecznie ze względu na epilepsję. Obecnie przebywam w domu. Bardzo lubię słuchać audycji radiowych, posługuję się pismem Braille’a, koresponduję z koleżankami i kolegami, których poznałem w trakcie nauki w Szkole dla Dzieci Niewidomych w Laskach. Bardzo proszę o wsparcie finansowe, które przeznaczę na moje leczenie oraz rehabilitację. Za dobre serce, które pochyla się nad tymi, którzy potrzebują pomocy- serdecznie dziękuję.

Madzia jako 11-letnia dziewczynka prawidłowo przechodząca przez oznakowane przejście dla pieszych, została potrącona przez jadący samochód. Doznała bardzo dotkliwych obrażeń ciała. Wieloodłamowych złamań kości. Lecz najniebezpieczniejszym był uraz czaszkowo-mózgowy, który skutkował obrzękiem mózgu i krwiakiem podtwardówkowym. Obrażenia te bardzo poważnie zagrażały życiu dziecka. Ogromna determinacja rodziców w nieustawicznej walce o życie i zdrowie córki doprowadziły do tego, że dziś Magdalena już jako młoda 32 – letnia kobieta jest w stanie cieszyć się z uroków dnia codziennego. Następstwa nieszczęśliwego wypadku są jednakże widoczne i bardzo uciążliwe w funkcjonowaniu. Organizm nadal wymaga intensywnej, szeroko pojętej rehabilitacji i wsparcia osób trzecich w codziennej egzystencji.

Mimo orzeczonej niepełnosprawności (I grupy inwalidztwa) o znacznym stopniu i przeciwwskazań do wykonywania pracy zawodowej, Madzia nie poddaje się, chce działać. W miarę dostępnych środków rozwija swoje zainteresowania. Choć werbalnie sprawia jej to trudność, wspaniałe realizuje się wykonując prace plastyczne. Piękno otaczającego ją świata zawiera w swojej, jakże pogodnej i pełnej optymizmu, twórczości.

W dniu 26.05.2008r. doznałem niedokrwiennego – rozległego udaru mózgu o nieznanym podłożu. Udar objął ¾ półkuli mózgowej lewej. Od tego czasu jestem człowiekiem głęboko niepełnosprawnym z porażeniem prawostronnym oraz afazją czuciowo – ruchową. Nie czytam, nie piszę, rozumiem wszystko, ale nie potrafię się łatwo wysłowić. Mam problemy z samoobsługą, z codziennymi prostymi czynnościami. Wielokrotnie przebywałem w szpitalach rehabilitacyjnych i korzystałem z prywatnych rehabilitacji. Środki z 1% i darowizn pomogą mi w dalszym leczeniu.

10 września 2006 roku w Bratysławie (Słowacja) jako jeden z trójki Polaków, prawidłowo poruszających się pieszo lewą stroną drogi, został potrącony przez samochód, którym kierował pijany kierowca. 

Tylko z powodu szybkiej reakcji świadków wypadku, poszkodowani otrzymali natychmiastową pomoc medyczną, dzięki czemu Paweł żyje – czytaj więcej:      http://www.pomocdlapawla.4.pl/

Stan w jakim znajduje się obecnie wymaga dalszego, intensywnego leczenia i rehabilitacji, na co niestety nie stać matki Pawła, pod której opieką pozostaje.

W listopadzie 2006 roku Kamil cudem przeżył wypadek zderzenia samochodu z pociągiem.

Do szpitala trafił w stanie bardzo ciężkim – nieprzytomny, zaintubowany z prowadzonym oddechem zastępczym, nieruchomymi, centralnie ustawionymi gałkami ocznymi oraz wieloma obrażeniami wewnętrznymi i złamaniami. Szybka i skuteczna pomoc lekarzy w przeprowadzeniu wielu zabiegów operacyjnych, a następnie zastosowania wieloprofilowego leczenia usprawniającego pozwoliła uzyskać stopniową poprawę stanu ogólnego, poprawę funkcji narządów ruchu, poprawę kontaktu i funkcji poznawczych oraz poprawę samoobsługi. Obecnie stan Kamila, choć przy orzeczonym znacznym stopniu niepełnosprawności wymagającym wsparcia w samodzielnej egzystencji stałej opieki drugiej osoby, jest na tyle dobry, że jest w stanie poruszać się za pomocą balkonika czy kul. Nadal jednak wymaga leczenia usprawniającego stan fizyczny oraz kontynuacji w zakresie treningu pamięci, ćwiczeń graficznych i ćwiczeń procesów poznawczych wspomaganych programem komputerowym RehaCom. Do tego są jednak konieczne bardzo duże wydatki na rehabilitację czy konieczny sprzęt, na co niestety nie stać matki Kamila, która jako wdowa miesięcznie na utrzymanie rodziny, ma do dyspozycji zaledwie minimalne wynagrodzenie.

Po wypadku w dniu 25.06.2007r. w Gabonie i kilku operacjach ratowania kończyny bezskutecznych ze wskazań życiowych wykonano amputację kończyny lewej dolnej w Szpitalu im. Świętej Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy.

 Nazywam się Sebastian Fahner, pochodzę z Ostrowa Wielkopolskiego.

W listopadzie 2003 doznałem urazu kręgosłupa po upadku z dachu będąc w pracy . Od tamtego momentu poruszam się na wózku inwalidzkim . Od 7 lat w skutek poruszania się na wózku i związanym z tym słabym krążeniem dolnej partii ciała borykam się z przewlekłym owrzodzeniem podudzi i niewydolnością nerek . Od dwóch lat mieszkam sam i od tego czasu borykam się z problemami osobistymi i zdrowotnymi . Dzięki ludziom dobrej woli i udostępnieniu subkonta z możliwością wpłaty 1% będę mógł swobodnie leczyć swoje przypadłości zdrowotne .

Od urodzenia tj. 16.09.1985r. mam Zespół Downa. Bardzo często choruję, jestem osobą o słabym układzie odpornościowym. Często jestem przeziębiona i korzystam  z zabiegów fizjoterapeutycznych, dlatego pieniądze, które otrzymam  wpłat z 1% zostaną przeznaczone  w szczególności na zabiegi fizjoterapeutyczne oraz opłacenie turnusów rehabilitacyjnych. Uczęszczałam do Dziennego Ośrodka Adaptacyjnego dla osób z upośledzeniem umysłowym. Od września 2014r. jestem uczestnikiem Warsztatów Terapii Zajęciowej.

W maju 2005 roku uległ wypadkowi komunikacyjnemu jadąc rowerem. Wypadek ten spowodował uraz kręgosłupa i rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym i piersiowym. Pan Roman w czynnym życiu zawodowym pracował jako kierowca samochodów ciężarowych, bez najdrobniejszej kolizji drogowej. Obecnie jest osobą niepełnosprawną, wymagającą stałej opieki drugiej osoby oraz nieodzownego leczenia i rehabilitacji.